در این آزمایش، تأثیر محیط زیرکشت بر رویان‌‌زایی رویشی و ریشه‌‌زایی از بخش‌های مختلف رویان‌های بالغ زیتون رقم کرونایکی بررسی شد. ریشه‌‌چه و بخش نزدیک لپه‌های رویان در محیط کشتOMc دارای هورمون‌های IBA (mg/l 5) و 2-ip(mg/l 5/0) کشت شدند. کالوس‌های 21 روزه در محیط‌های کشت OM یا OMc زیرکشت و به تاریکی منتقل شدند. تمایز در کالوس‌ها به نوع ریزنمونه و محیط زیرکشت بستگی داشت. پس از سومین زیرکشت، کالوس‌های حاصل از ریشه‌‌چه و بخش نزدیک لپه توانایی رویان‌‌زایی رویشی را داشتند. در هر دو محیط کشت، توانایی رویان‌‌زایی در کالوس‌های ریشه‌‌چه بیشتر از کالوس‌های بخش نزدیک لپه بود. همچنین رویان‌‌زایی در محیط کشت OM افزایش معنی‌‌داری را نشان داد. ریشه‌‌زایی در کالوس‌های هر دو ریزنمونه و در محیط‌های زیرکشت مختلف پس از زیرکشت دوم مشاهده شد. تفاوت در میانگین‌های ریشه‌‌زایی در تیمارهای مختلف معنی‌دار بود به طوری که در هر دو محیط کشت توانایی ریشه‌‌زایی در کالوس‌های حاصل از بخش نزدیک لپه بسیار بیشتر از ریشه‌‌چه بود و در هر دو نوع کالوس، ریشه‌‌زایی در محیط کشتOM بیشتر از محیط کشتOMc بود.
)