2024-03-29T19:23:25Z
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=2021
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
بررسی بیان ژن ژرانیل دی فسفات سنتاز (Geranyl diphosphate synthase) در سطح رونوشت در بافتهای مختلف گیاه دارویی سیاهدانه (.Nigella sativa L)
محمدحسن
شمسی فرد
قادر
میرزاقادری
محمد
مجدی
مونوترپنها یکی از مهمترین گروههای تشکیلدهنده ترپنها میباشند که به صورت موادی مانند لیمونن، کارواکرول و تایموکینون در بذر گیاه سیاهدانه وجود دارند. از ژنهای مهم اثرگذار در مسیر بیوسنتزی مونوترپنها ژن ژرانیل دیفسفاتسنتاز (GPPS) است که تولیدکننده پیشساز مونوترپنها میباشد. هدف از این تحقیق بررسی بیان رونویسی این ژن در ژنوتیپهای گیاه دارویی سیاهدانه بود، بنابراین استخراج RNA، سنتز cDNA، جداسازی و تعیین توالی این ژن از گیاه دارویی سیاهدانه انجام شد. در ادامه بیان GPPS از طریق RT-PCR نیمهکمی، با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژنهای GPPS و GAPDH انجام شد. نتایج حاصل از RT-PCR نیمهکمی نشان داد که بیان رونویسی ژن ژرانیل دیفسفاتسنتاز در بافتهای ساقه و برگ به طور معنیداری بیشتر از بافتهای ریشه، کپسول و بذر میباشد. قطعه توالییابی شده مربوط به ژن GPPS در پایگاه دادههای ژنومی (NCBI) به شماره دسترسی KF614970.1 وجود دارد.
بیان ژن
ژرانیل دیفسفاتسنتاز
سیاهدانه
2015
02
20
143
155
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12197_cb6159178a03f90ca79b57cc1db7370e.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
بررسی ساختار تنوع ژنتیکی جمعیتهایی از بنه (Pistacia atlantica subsp. mutica) با استفاده از نواحی بین ریزماهواره ژنومی
علی اشرف
مهرابی
سمیرا
محمدی
پیمان
غلامی
علیرضا
اطمینان
گونه بنه (Pistacia atlantica subsp. mutica) یکی از باارزشترین گونههای جنگلی ایران میباشد که با بهرهبرداری بیرویه انسان مورد تخریب قرار گرفته است. بنابراین با شناخت تنوع ژنتیکی جمعیتهای مختلف بنه میتوان گام مهمی در جهت توسعه و ترمیم رویشگاههای این گونه با ارزش برداشت. در این تحقیق، بهمنظور ارزیابی تنوع ژنتیکی 10 جمعیت بنه شامل 59 ژنوتیپ با استفاده از 16 آغازگر ISSR، در مجموع 158 آلل تکثیر شد که 100 درصد آللها چندشکل بودند. تعداد آللهای تکثیر شده از 3 تا 17 با میانگین 78/9 آلل متغیر بود. محتوای اطلاعات چندشکلی از 16/0 برای آغازگر UBC866 تا 38/0 برای آغازگر UBC884 متفاوت بود. همچنین شاخص نشانگر از 48/0 برای آغازگر UBC866 تا 95/5 برای آغازگر UBC840 متفاوت بود. تجزیه خوشهای نتوانست ژنوتیپها را بهطور کامل از هم تفکیک کند و عدم ارتباط بین تنوع مولکولی و تنوع جغرافیایی را نشان داد. تجزیه به مختصات اصلی نیز این نتایج را تأیید کرد. جمعیت کوشک بیشترین میزان آللهای چندشکل (15/72 درصد)، شاخص تصحیح شده هتروژنی (257/0) و شاخص شانون (364/0) را نشان داد، در حالیکه کمترین میزان آللهای چندشکل (13/10 درصد)، شاخص تصحیح شده هتروژنی (056/0) و شاخص شانون (061/0) در جمعیت خارج از زاگرس مشاهده شد. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که سطح بیشتری از تنوع به درون جمعیتها (82 درصد) تعلق داشت، درحالیکه تنها 18 درصد تنوع در بین جمعیتها مشاهده گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که نشانگرهای ISSR ابزار مفیدی برای ایجاد کلکسیون و حفاظت از ژرمپلاسم بنه میباشند.
بنه
تجزیه به مختصات اصلی
تجزیه خوشهای
تجزیه واریانس مولکولی
تنوع ژنتیکی
نشانگر ISSR
2015
02
20
156
167
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12198_0af753d1d4f44ad97eeebbe5f2f232ab.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
شناسایی مولکولی جنس توس (Betula) براساس توالییابی ناحیه ITS و ساختار ثانویه آن در ایران
حمید
بینا
حامد
یوسف زاده
محمد
اسماعیل پور
امید
اسماعیل زاده
در این تحقیق فیلوژنی و جایگاه تاکسونومیکی توسهای ایران بر اساس توالییابی ناحیه فاصلهانداز رونویسی شونده داخلی (ITS) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور نمونه برگ از چهار جمعیت باقیمانده از توس در ایران جمعآوری و پس از استخراج DNA ناحیه ITS آن تکثیر و توالییابی شد. نتایج نشان داد که طول کل ناحیه ITS برای زیرجنسهای مختلف توس 610 تا 611 جفت باز و برای نمونههای توس ایران 611 جفت باز بود. نمونههای توس ایران از لحاظ درصد نوکلئوتیدهای تشکیلدهنده بیشترین میزان شباهت و کمترین فاصله ژنتیکی را با گونه B. pendula نشان دادند. بر اساس تحلیل جایگاههای نوکلئوتیدی، توسهای ایران بهدلیل داشتن نوکلئوتید انحصاری T در جایگاه 209 از سایر توسهای مورد مطالعه متمایز بود. همچنین چهار نوع ساختار ثانویه ITS2 متمایز، برای کل گونههای مورد بررسی از جنس توس شناسایی شد. رسم درخت فیلوژنی حکایت از تک نیایی جنس توس داشت. بر این اساس گونههای مختلف جنس توس در سه گروه اصلی قرار گرفتند. توسهای ایران بههمراه گونه B. pendula در اولین شاخه گروه اوّل قرار گرفتند.
فیلوژنی
توس
ITS
DNA بارکدینگ
تنوع ژنتیکی
2015
02
20
168
180
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12208_c5b438c24fb6ae7331695942d4d9abc5.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
بررسی ریزازدیادی و میزان فلاونوئید زالزالک (Crataegus sp) از طریق کشت بافت
زهرا
مقیمی
عباس
صفرنژاد
زالزالک (Crataegus sp)ازجمله گیاهانی است که جوانهزنی بذر آن به سختی انجام میشود. بنابراین هدف از این تحقیق تعیین محیط بهینه برای تکثیر گیاه زالزالک از طریق کشتبافت و مقایسه میزان فلاونوئید موجود در کالوس، برگ و میوه این گیاه بود. محیطهای مورد استفاده شامل محیطکشت پایه B5، MS و N6 بود که همراه با تیمارهای هورمونی مختلف استفاده گردیدند. آزمایش بر پایه طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار انجام شد. برای اندازهگیری فلاونوئید کل از روش رنگسنجی کلرید آلومینیوم استفاده شد. براساس نتایج بدست آمده، بهترین تیمار برای سترونسازی جوانهها محلول 02/0 درصد کلریدجیوه بهمدت 3 دقیقه، اتانول 70 درصد بهمدت 2 دقیقه و هیپوکلریتسدیم بهمدت 15 دقیقه شناخته شد. نتایج نشان داد که بهترین محیط برای القاء کالوس محیط N6 همراه با 7 میلیگرم در لیتر BA و 5/1 میلیگرم در لیتر NAA، بهترین محیط برای باززایی محیط B5 همراه با 49/0 میلیگرم در لیتر BA، 49/0 میلیگرم در لیتر Kin و 1/0 میلیگرم در لیتر IAA و بهترین محیط برای پرآوری محیط MS همراه با 1 میلیگرم در لیتر BA و 5/0 میلیگرم در لیتر IAA بود. ریشهزایی تنها در محیط MS همراه با 1 میلیگرم در لیتر IBA با فراوانی پایین مشاهده شد. نتایج نشان داد که میزان فلاونوئید برگ بیش از میوه و میزان فلاونوئید موجود در کالوس بسیار ناچیز است.
sp Crataegus
فلاونوئید
کشت بافت
هورمونهای گیاهی
2015
02
20
181
191
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12218_d86ac99f5ccad662cab46c89be95a35d.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
بررسی رابطه بیان ژنهای اصلی مسیر MEP و میزان تولید مونوترپنها در Artemisia annua
رزگار
سیدرحمانی
محمد رضا
نقوی
ولی اله
محمدی
مجتبی
رنجبر
جنسArtemisia از خانواده Asteraceae دارای 34 گونه در ایران است که حاوی ترکیبات با ارزش دارویی هستند. مهمترین کاربرد آرتمیزیا در درمان مالاریا میباشد. این گیاه علاوه بر آرتمیزنین، دارای ترکیبات ثانویه دیگری نظیر پلیفنولها، ترپنها، فیتواستروئیدها و الکالوئیدها میباشد. مسیر MEP (2-C- متیل-D- اریتریتول 4- فسفات) یک مسیر کلروپلاستی بوده که مونوترپنها از این مسیر تولید میشوند. این مسیر تنها در گیاهان فتوسنتزکننده و بعضی باکتریها وجود دارد. در این تحقیق میزان تولید ترکیبات مونوترپن از مسیر MEP با بیان سه ژن اصلی این مسیر (DXS, DXR, HDR) در سه بافت برگ، غنچه و گل مورد مقایسه قرار گرفت. ترکیبات مونوترپن توسط دستگاه GC/MS شناسایی شده و بیان ژنها بهروش PCR زمان واقعی مطالعه شد. تعداد شش ترکیب مونوترپن α-pinene، Camphene، β-Myrcene، 1,8-Cineole، Artemisia ketone و Camphor حاصل تجزیه با GC/MS در برگ، غنچه و گل بهترتیب 8/60، 54 و 76/78 درصد از عصاره را به خود اختصاص دادند. از بین این ترکیبات نیز Artemisia ketone و Camphor میزان بالاتری داشتند. بیان ژن DXS در غنچه و گل 3 برابر برگ بود. همچنین، ژن DXR بیشترین میزان بیان را در گل نشان داد و بیان ژن HDR در برگ 3 برابر گل و تقریبا مشابه غنچه بود.
Artemisia annua
مونوترپنها
مسیر MEP
PCR در زمان واقعی
GC/MS
2015
02
20
192
200
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12219_8e606125b7093338d7ce670cb8a70202.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
توانمندی مقابله با خشکی در سیاهتاغ با بررسی فرم ریشه در شرایط تنش رطوبتی
حسین
میرزایی ندوشن
حسن
روحیپور
فرشته
اسدی کرم
زینب
زارع
سلمان
زارع
از آنجا که بخش مهمی از مکانیزمهای تحمل خشکی تاغ به عمق و فراوانی انشعابات سیستم ریشهای آن بستگی دارد که با این انشعابات آب مورد نیاز خود را از حجم وسیعتری از خاک تأمین مینماید، این تحقیق عمدتا در پی ارزیابی تنوع ویژگیهای ریشهای سیاهتاغ و واکنش آنها در مقابل تنش رطوبتی بود. نتاج چهار ژنوتیپ مختلف از یک جمعیت سیاهتاغ (Haloxylon aphyllum Iljin) در این آزمایش در معرض چهار سطح تنش قرار گرفتند. در پایان فصل رویش برخی از ویژگیهای ریشه ازجمله طول و حجم ریشه و مقدار ریشههای موئین ارزیابی گردیدند. ویژگیهای ریشه هم به میزان زیادی تحت تأثیر تنش قرار گرفته و ژنوتیپهای مورد مطالعه نیز از تنوع زیادی برخوردار بودند. نکته قابل توجه افزایش طول ریشه در اثر همه سطوح تنش بود. به عبارت دیگر، با اعمال تنش رطوبتی، گیاه برای دستیابی به رطوبت اعماق، طول ریشه خود را افزایش داد. اثر تنش بر حجم ریشه نیز قابل توجه بود، بهنحویکه سطح اول تنش بیشترین حجم ریشه را به خود اختصاص داد. این نشان میدهد که با مواجه شدن با کمبود آب، حجم ریشه تاغ نیز افزایش مییابد و به این طریق حجم وسیعتری از خاک را برای کسب آب مورد نیاز دربر میگیرد.
تاغ
تنش رطوبتی
تحمل خشکی
ویژگیهای ریشه
2015
02
20
201
210
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12220_8c67d7987462fc114308489931d06ce1.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
بررسی دو روش ریزازدیادی مرسوم و فتواتوتروفیک در گونه Eucalyptus maculata
منصوره
صداقتی
میترا
امام
عباس
قمری زارع
محمدحسن
عصاره
خدیجه
کیارستمی
گونه Eucalyptus maculata جزو درختان سریعالرشد سازگار به شرایط آب و هوایی ایران است و در جنگلکاری، مصارف صنعتی و دارویی اهمیت دارد. در این مطالعه، تکثیر گونة مذکور به روشهای درونشیشهای فتواتوتروفیک و درونشیشهای مرسوم انجام و کارایی این دو روش مقایسه شد. به این منظور، جوانههای انتهایی گیاهکهای جوان بهعنوان ریزنمونه انتخاب گردیدند. تعدادی از این ریزنمونهها برای ریزازدیادی درونشیشهای مرسوم انتخاب و به محیط کشت پایه MS نصف غلظت نیترات با تیمارهای هورمونی مختلف در شرایط استریل منتقل شدند. تعدادی نیز برای روش درونشیشهای فتواتوتروف به ظروف (G7) Magenta حاوی 70 میلیلیتر محیط کشت MS نیمقدرت فاقد قند و آگار با ورمیکولایت انتقال یافتند و میزان تبادل گازی ظروف (G7) Magenta با فضای بیرون و درون با تعداد فیلترهای متفاوت بررسی شد. پس از یک ماه، در ریزازدیادی مرسوم، در مرحله شاخهزایی برای تعداد شاخه، تیمار هورمونی 5/0 میلیگرم بر لیتر2ip ، 3/0 میلیگرم بر لیترBAP ، 01/0 میلیگرم بر لیتر IBA (با میانگین52/2 عدد شاخه) و برای طول شاخه تیمار 2/0 میلیگرم بر لیتر Kinetin، 1/0 میلیگرم بر لیتر BAP، 01/0 میلیگرم بر لیتر IBA(با میانگین cm07/2) مناسب بود. بهترین تیمار ریشهزایی نیز تیمار 1 میلیگرم بر لیتر IBA (با میانگین62/1 عدد) بود. در شرایط فتواتوتروفیک، نتایج حاصل از بررسی شاخصهای رشد نشان داد که بین تیمارهای فیلتری اختلاف معنیداری نبود، ولی تیمار 4 فیلتر در وضعیت بهتری بود. البته روش فتواتوتروفیک نسبت به ریزازدیادی مرسوم مناسبتر بود. در نهایت نهالهای حاصل به گلخانه و بعد از طی مراحل سازگاری با موفقیت به خاک منتقل شدند.
اکالیپتوس
ریزازدیادی
فیلتر
شاخهزایی و ریشهزایی
2015
02
20
211
224
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12225_b4b565c6d7618aa98a96123aaf538504.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
القاء کالوس و تراریزش ژنتیکی در ارغوان (Cercis griffithii Boiss.) بهکمک آگروباکتریوم تومهفاشینس
نقی
شعبانیان
مونا
نصیری
محمد شفیع
رحمانی
ارغوان (Cercis spp.) بهدلیل ارزش زیباییشناختی، در جنگلداری شهری از اهمیت بالایی برخوردار است، اما برخی صفات نامطلوب استفاده از آن را با محدودیت مواجه کردهاند که میتوان آنها را از طریق مهندسی ژنتیک اصلاح کرد. در این مطالعه، ریزنمونههای کوتیلدون و ساقة گیاهچههای درونشیشهای ارغوان در محیط کشت MS حاوی غلظتهای مختلفی از تنظیمکنندههای رشد بهمنظور القاء کالوس کشت شدند. سویههای EHA105 و AGL1 آگروباکتریومتومهفاشینس با پلاسمید pCAMBIA2301 ناقل ژنهای nptII و gus، بهترتیب عامل ایجاد مقاومت به آنتیبیوتیک کانامایسین و تولیدکنندة پروتئین آنزیمی گزارشگر β–گلوکورونیداز، بر پایة دو روش کلرید کلسیم و تریس تراریزش شدند. سپس سلولهای کالوس و جنین زایگوتی بالغ با تراکمهای مختلفی از سویههای مختلف آگروباکتریومدر دو شرایط خلأ و غیرخلأ تلقیح گردیدند. نتایج نشان داد که افزودن 4/22 و 1/9 میکرومول تو، فور– دی کلروفنوکسیاستیک اسید (2,4–D) به محیط کشت بهترتیب با 92 و 97 درصد، بهترین نتیجه را برای کالوسزایی از ریزنمونههای کوتیلدون و ساقه بهدنبال داشت. غلظت بهینة آنتیبیوتیک کانامایسین برای انتخاب بافت و سلولهای تراریخته تعیین شد. همچنین نتایج نشان داد که استفاده از سویة AGL1 با تراکم نوری 8/0 در شرایط خلأ بیشترین درصد تراریختی بدست آمد. سنجش هیستوشیمیایی ژن گزارشگر و تجزیه و تحلیل مولکولی، ادغام ژن انتقالی در ژنوم شاخسارههای حاصل از رشد جنین و کالوس القاء شده از این شاخسارهها را تأیید کرد. سیستم تراریزش آگروباکتریومی که برای اولین بار در این گزارش توصیف شده است میتواند مسیری کارآمد را برای تولید درختان C. griffithiiتراریخت با استفاده از جنین زایگوتی بهعنوان ریزنمونه ارائه دهد.
کشت درونشیشهای
آگروباکتریوم تومهفاشینس
بیان ژن gus
کانامایسین
2015
02
20
225
240
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12226_8f3eb18491d65cc5e2514af77e228861.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
ساختار شناسی و تنوع ژنتیکی جمعیتهای گزنه دوپایه (Urtica dioica) استان مازندران با استفاده از نشانگرهای مولکولی AFLP
مصطفی
حق پناه
سید کمال
کاظمی تبار
سید حمیدرضا
هاشمی
سید محمد
علوی
گزنه (Urtica dioica) گیاهی دوپایه بوده و از طریق جنسی و غیرجنسی تکثیر میشود و بهطور گسترده در شمال ایران میروید. در این تحقیق با استفاده از 10 ترکیب آغازگری AFLP، تنوع و ساختار ژنتیکی 5 جمعیت گزنه استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت و در مجموع 798 باند امتیازدهی شد که 722 باند چندشکل (5/90) بودند. میانگین محتوای اطلاعات چندشکل (PIC)، 23/0 و براساس ضریب تشابه جاکارد دامنه تغییرات تشابه ژنتیکی از 44/0 تا 14/0 متغیر بود. گروهبندی بر مبنای الگوریتم UPGMA 5 جمعیت مورد بررسی را در چهار گروه مجزا قرار داد. تجزیه واریانس مولکولی نشان دهنده بالا بودن واریانس درون جمعیتها بود. تنوع گسترده مشاهده شده، شاخص Fst و نرخ بالای مهاجرت (Nm) همگی دلیل بر بسته نبودن جمعیتها و ارتباط ژنتیکی میان آنها میباشد. نتایج این تحقیق نشان داد که گیاه گزنه با تنوع بسیار وسیع، اقلیم مازندران را محلی مناسب برای سکونت یافته است.
چند شکلی DNA
تشابه ژنتیکی
نشانگر مولکولی
گیاه دارویی
2015
02
20
241
250
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12227_cc0eadcb886dadfadb416fa1a72063fb.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
القای ریشههای مویین با استفاده از اگروباکتریوم رایزوژنز در گیاه باریجه (Ferula gummosa Boiss.)
فروغ
منتظری
منصور
امیدی
فرنگیس
خیالپرست
منیژه
سبک دست
باریجه (Ferula gummosa Boiss.) گیاه ارزشمند دارویی، صنعتی از خانواده چتریان و بومی ایران میباشد که درحال انقراض است. اخیراً تلاشهای زیادی در زمینه تولید متابولیتهای ثانویه از طریق کشت ریشههای مویین گیاهان دارویی صورت گرفته است. در پژوهش حاضر، امکان دستورزی ژنتیکی این گیاه با هدف القای ریشههای مویین بررسی شد. همکشتی ریزنمونههای هیپوکوتیل، کوتیلدون، برگ، ریشه، جنینهای 14-10روزه و کالوس، با استفاده از چهار سویه اگروباکتریوم رایزوژنز شامل 15834، A4، 1724و 2659 انجام شد. اثر سه محیط کشت فاقد هورمونMS1، MS2/1 وMS4/1 برریشهزایی، بررسی شد. طبق نتایج بدست آمده، القای ریشه مویین در گیاه باریجه، تحت تأثیرسویههای اگروباکتریوم رایزوژنزو نوع ریزنمونه قرار گرفت، بهنحوی که بعد از حدود 14روز از تلقیح فقط ریزنمونۀ جنینهای14-10روزه و سویه اگروباکتریوم 15834 منجر به القای ریشه مویین گردید. محیط MS2/1برای ظهور ریشههای مویین مؤثر بود. الکتروفورز محصولات PCR، تلفیق موفق T-DNA در ژنوم ریشههای مویین را اثبات کرد.
باریجه
اگروباکتریوم رایزوژنز
ریشههای مویین
کشت جنین
ریزنمونه
2015
02
20
251
260
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12231_e883a18a059ff7d4f03ba814b1294cde.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
ارزیابی تنوع موجود در تودههای مختلف گیاه پنیرباد Withania coagulans (Stocks) Dunal با تجزیه و تحلیل آماری چندمتغیره
محرم
ولی زاده
عبدالرضا
باقری
جعفر
ولی زاده
محمدحسین
میرجلیلی
نسرین
مشتاقی
گیاه پنیرباد (Withania coagulans)، متعلق به خانواده سولاناسه، در زمرة گیاهان داروئی و چند منظورهای است که در ایران پراکنش بسیار محدودی داشته و منحصراً در برخی از رویشگاههای جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان پراکنش دارد. در این پژوهش، 20 توده مختلف گیاه پنیرباد از رویشگاههای مختلف استان سیستان و بلوچستان جمعآوری شده و تنوع ژنتیکی آنها براساس صفات مورفولوژیکی و با تجزیه آماری چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشاندهنده وجود تفاوت معنیدار در صفات مورد بررسی بود (05/0>p). در بین صفات مورد بررسی، تعداد شاخه جانبی و طول ریشه بهترتیب با 82/60 و 28/13 درصد، بیشترین و کمترین ضریب تنوع را نشان داد. در بین توده های مختلف مورد بررسی تودههای منطقه پیگل و دامین از نظر اکثر صفات مورد بررسی بهتر از سایر تودهها بودند. نتایج حاصل از تجزیه بهمؤلفههای اصلی نیز نشان داد که سه مؤلفه اول با مقادیر ویژه بیشتر از یک، جمعاً 62/82 درصد از کل تغییرات موجود بین تودهها را توجیه نمودند. تجزیه خوشهای انجام شده بهروش Ward و فاصله اقلیدسی، تودههای مورد بررسی را در 3 گروه طبقهبندی نمود. با توجه بهنتایج گروهبندی، ارتباطی بین تنوع ژنتیکی و فاصله جغرافیائی تودهها مشاهده نگردید و این امر بیانگر تاثیر سایر عوامل بهغیر از الگوی پراکنش جغرافیائی در تنوع ژنتیکی است. براساس نتایج این تحقیق، تنوع ژنتیکی قابل توجهی بین تودههای پنیرباد موجود در کشور وجود دارد. استفاده از این اطلاعات در تدوین برنامههای حفاظت و بهنژادی این گیاه میتواند مفید واقع شود.
پنیرباد
تجزیه خوشهای
تنوع ژنتیکی
صفات مورفولوژیکی
2015
02
20
261
277
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12232_a1f38be7945724e94ba2c0f11419a202.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
ارزیابی روابط صفات مورفولوژیکی و زراعی در ارقام زراعی اسپرس داخلی و خارجی با استفاده از روشهای آماری چند متغیره
محمد
ضرابیان
محمد مهدی
مجیدی
فروزان
بهرامی
ارزیابی تنوع ژنتیکی و بررسی روابط صفات با یکدیگر لازمه گزینش مستقیم و غیرمستقیم در برنامههای اصلاح نباتات میباشد. این پژوهش بهمنظور ارزیابی روابط صفات مورفولوژیک و زراعی و طبقهبندی 56 نمونه اسپرس زراعی با بهرهگیری از روشهای چند متغیره آماری طی دو سال زراعی 89 و 90 انجام شد. نتایج ضرایب همبستگی صفات نشان داد که عملکرد علوفه با ارتفاع گیاه، تعداد ساقه در بوته و طول گلآذین همبستگی مثبت و معنیدار داشت. در حالیکه بین عملکرد علوفه با درصد برگ و نسبت برگ به ساقه همبستگی منفی وجود داشت. بر مبنای رگرسیون مرحلهای تعداد ساقه و ارتفاع بوته بیشترین تغییرات عملکرد علوفه خشک را توجیه کردند و درصد برگ بهتنهایی توانست 64 درصد تغییرات میزان خوشخوراکی علوفه را توجیه نماید. تجزیه خوشهای توانست ارقام داخلی و خارجی نمونههای اسپرس را از نظر صفات مورفولوژیک و زراعی بهخوبی از یکدیگر جدا کند. بهطوری که در بسیاری از موارد نمونههایی با منشأ یکسان در کنار یکدیگر قرار گرفتند. نتایج تجزیه به مؤلفههای اصلی، نتایج حاصل از تجزیه خوشهای را تأیید کرد. در مجموع نتایج نشان داد که تنوع بالایی در میان ژنوتیپهای ایرانی و خارجی اسپرس از لحاظ صفات مورد مطالعه وجود دارد که این تنوع میتواند در مطالعات اصلاحی بهویژه در انتخاب والدین مناسب در تولید واریتههای ساختگی مفید باشد.
تنوع ژنتیکی
اسپرس
روابط صفات
تجزیه و تحلیل چند متغیره
2015
02
20
278
290
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12233_0dbff42d6c80bfa27d2d9210e0f41b62.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
مقایسه عملکرد کمی و کیفی علوفه تعدادی از ژنوتیپهای گونه Elymus hispidus در شرایط دیم با استفاده از روشهای آماری چندمتغیره در شهرستان شیراز
مهرناز
ریاست
علی اشرف
جعفری
عبدالرضا
نصیرزاده
بهمنظور بررسی تنوع صفات کمی و کیفی علوفه 19 ژنوتیپ از گونه Elymus hispidus، پژوهش حاضر در ایستگاه مرتعی حسینآباد شیراز اجرا گردید. ارتفاع بوته، تعداد ساقه در بوته، نسبت برگ به ساقه، عملکرد علوفة خشک، درصد قابلیت هضم، پروتئین خام، قندهای محلول در آب، درصد ADFو خاکستر کل مطالعه شدند. تفاوت بین ژنوتیپها برای کلیة صفات بجز نسبت برگ به ساقه، درصد پروتئین خام و خاکستر کل معنیدار بود. ژنوتیپهای خوش ییلاق گرگان، پاتاوه یاسوج، سبزکوه چهارمحال و میمند یاسوج بهترتیب با عملکرد 4034، 3068، 2942 و 2450 کیلوگرم در هکتار برترین ژنوتیپها بودند و ژنوتیپهای خوش ییلاق گرگان و میمند یاسوج از کیفیت علوفة بهتری برخوردار بودند. نتایج تجزیة همبستگی نشان داد که بین عملکرد علوفه با صفات ارتفاع و تعداد ساقه در بوته، رابطة مثبت و معنیداری وجود داشت. ضریب همبستگی بین قابلیت هضم با کربوهیدراتهای محلول در آب مثبت و با درصد ADFمنفی و معنیدار بود. همچنین رابطة بین پروتئین خام با درصد خاکستر کل مثبت و معنیدار بود. نتایج حاصل از تجزیه به مؤلفههای اصلی نشان داد که 4 مؤلفه اول، 76 درصد از کل واریانس متغیرها را توجیه کردند که در این مورد صفات مرتبط با کیفیت ازجمله قابلیت هضم، پروتئین خام، قندهای محلول و خاکستر کل مهمترین نقش را در تبیین مؤلفة اول داشتند. با تجزیه خوشهای بهروش Ward، ژنوتیپها در 4 گروه متفاوت قرار گرفتند. بر اساس ارزش کمی و کیفی علوفه تولیدی، ژنوتیپهای برتر برای علوفهکاری در مراتع منطقه پیشنهاد گردیدند.
Elymus hispidus
کشت دیم
عملکرد و کیفیت علوفه
تجزیه به مؤلفههای اصلی و تجزیه خوشهای
2015
02
20
291
301
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12234_b1b953b9fab2abcaef458271ae92df64.pdf
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
1735-0891
1393
22
2
بررسی تنوع ژنتیکی گونههای Anthemis haussknechtti، A. pseudocutula وA. triumfetti با استفاده از الگوی الکتروفورزی پروتئینهای کل
مریم السادات
ذکری
پروین
صالحی شانجانی
حمیده
جوادی
علی
علیزاده
بابونه گیاهی علفی و چندساله از خانواده Asteraceae است و جنس آنتمیس دومین جنس بزرگ این تیره محسوب میشود. آگاهی از تنوع و تمایز ژنتیکی ژنوتیپها و اطلاع از نحوه عمل ژنهای مربوطه، برای برنامهریزیهای بهنژادی ضروریست و میتواند نقش مهمی را در اصلاح نباتات ایفا نماید. یکی از روشهای بررسی تنوع در جوامع مختلف گیاهی الکتروفورز پروتئینهاست. بههمین منظور و برای بررسی تنوع ژنتیکی سه گونه بابونة جنس Anthemis، 90 ژنوتیپ از نه جمعیت (یک جمعیت از گونه A. pseudocotula، دو جمعیت از گونه A.haussknechtti و شش جمعیت ازA.triumfetti ) با استفاده از الگوی الکتروفورز مورد مطالعه قرار گرفتند. براساس الگوی SDS-PAGE، تعداد 24 نوار مشاهده شد که گونههای A.hausksnecktti و A.triumfettti با 23 باند بیشترین و گونه A. pseudocutula با 17 باند، کمترین تعداد باند را داشتند. بیشترین تعداد باندهای پلیمورف در گونه A.triumfetti و کمترین تعداد در گونه A.haussknecktti مشاهده گردید. میانگین درصد پلیمورفیسم برابر با 07/49% بود. البته در هیچیک از جمعیتها باند خصوصی مشاهده نگردید. بیشترین تمایز ژنتیکی بین جمعیت رامیان متعلق به گونه A.triumfetti و ایوان از گونه A.haussknecktti بود. بیشترین فاصلة ژنتیکی و کمترین شباهت بین گونههای A.haussknecktti و A.triumfettiوجود داشت. تجزیه واریانس مولکولی تمایز ژنتیکی میان جمعیتهای یک گونه را 57% و تمایز درون جمعیتها را 43% نشان داد. البته همبستگی بین فواصل ژنتیکی حاصل از دادههای پروتئینی و فواصل جغرافیایی نتایج را از لحاظ آماری معنیدار نشان داد (3049/0 R2= و 01/0 P=).
بابونه
تنوع ژنتیکی
پروتئینهای کل
الکتروفورز
2015
02
20
302
311
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_12235_bb13bbf5102d1eeffbbf491ae43f59ef.pdf