TY - JOUR ID - 115152 TI - ارزیابی ژنوتیپ‌های مختلف سیاه تاغ (Haloxylon aphyllum) به منظور احیاء در عرصه‌های بیابانی استان قم JO - تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران JA - IJRFPBGR LA - fa SN - 1735-0891 AU - پورمیدانی, عباس AU - ادنانی, سید مهدی AU - استواری, احمد AD - مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان قم، صندوق پستی 779/37185 AD - کارشناس سازمان جهاد کشاورزی استان قم Y1 - 2005 PY - 2005 VL - 13 IS - 4 SP - 329 EP - 344 KW - سیاه تاغ (Haloxylon aphyllum) KW - تنوع KW - ژنوتیپ برتر KW - عرصه‌های بیابانی DO - 10.22092/ijrfpbgr.2005.115152 N2 - به منظور بررسی پتانسیل و تنوع ژنتیکی موجود در ژنوتیپ‌های مختلف سیاه تاغ و انتخاب ژنوتیپ‌های برتر جهت معرفی و کشت در عرصه‌های بیابانی استان قم، آزمایشی با استفاده از 27 ژنوتیپ از مناطق مختلف کشور از سال 1376 به مدت 5 سال در ایستگاه تحقیقاتی حسین آباد قم و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. در همه سالها تفاوت بین ژنوتیپ‌ها از نظر ارتفاع نهال و قطر تنه اصلی اختلاف معنی‌دار (01/0P<) نشان دادند. تفاوت بین ژنوتیپ‌ها برای صفات مربوط به خسارت آفات و بیماریها به جز پروانه بذرخوار نیز در سال پنجم، معنی‌دار (05/0P<) گردید. تجزیه مرکب داده‌های پنج سال صفات ارتفاع درختچه‌ها، قطر تنه‌ اصلی و شادابی نهالها و داده‌های سه سال برای صفات قطرهای بزرگ و کوچک تاج پوشش انجام شد و اثر ژنوتیپ برای کلیه صفات به جز شادابی نهالها معنی‌دار (01/0P<) بود. اثر متقابل ژنوتیپ و سال در هیچ‌ یک از صفات معنی‌دار نشد. این امر نشان‌دهنده ثبات در روند تغییر و اختلاف میان ژنوتیپ‌ها است و با رشد نهالها اختلاف و جایگاه ژنوتیپ‌ها نسبت به یکدیگر از نظر صفات مذکور تغییر نکرده است. مقایسه میانگین صفات نشان داد که ژنوتیپ‌های 18 و 22 (از سیستان و بلوچستان)، 12 و 14 (از سمنان) و 1 و 6 (از یزد)، از نظر صفات مهمی نظیر ارتفاع نهالها، قطر تنه اصلی و قطرهای بزرگ و کوچک تاج پوشش، برتر از سایر ژنوتیپ‌ها بودند. همچنین ژنوتیپ‌ 22 بیشترین شادابی نهالها را در میان ژنوتیپ‌ها داشت. UR - https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_115152.html L1 - https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_115152_39d376c069d44e146629a0afbbe6b6da.pdf ER -