مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
شناسایی miRNAها و ژنهای هدف مرتبط با آنها در گیاه شبدر قرمز (Trifolium pratense)
156
164
FA
محمد رضا
نقوی
نویسنده و مسئول مکاتبات، استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
mnaghavi@ut.ac.ir : پست الکترونیک
mnaghavi@ut.ac.ir
علی اکبر
کریمی
دانشجوی کارشناسی ارشد، بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
alikarimi750@ut.ac.ir
10.22092/ijrfpbgr.2018.117954
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.155.52.26.1588.41
<br /> میکروآرناها (miRNA) یک رده از RNAهای تنظیمکننده کوچک درونی و غیرکدکننده پروتئینی که متشکل از حدود 18-22 نوکلئوتید بوده و تنظیم بیان ژن را در سطح رونویسی و پس از رونویسی ژن بر عهده دارند و طبق تحقیقات انجام شده نقشهای اساسی در فرایندهای نموی، زمان گلدهی و پاسخ به تنشهای زیستی و غیرزیستی ایفا میکنند. تاکنون روشهای متفاوتی برای شناسایی miRNAها، معرفی شده است که عبارتند از: روش نورترن بلات، ریزآرایه، qRT-PCR و روشهای بیوانفورماتیکی. در این میان سادهترین و کمهزینهترین روش شناسایی miRNAها، روش بیوانفورماتیکی میباشد. در این مطالعه با یک رویکرد بیوانفورماتیکی با هدف شناسایی miRNA متمایز در گیاه شبدر قرمز مبتنی بر جستجوی همولوژی بین ESTهای گیاه شبدر قرمز و miRNAها انجام شد. بهطوریکه ابتدا در آن همه توالیهای ESTهای گیاه شبدر قرمز از بانک اطلاعاتی NCBI در برابر miRNAهای شناخته شده BLASTn شدند که در نهایت یک miRNA کاندید متمایز در گیاه شبدر قرمزشناسایی شد. در مجموع شش ژن هدف پیشبینی شده برای این miRNA نیز شناسایی شد و این ژنهای هدف عمدتا کدکننده مونود هیدرو اسکوربات ردوکتاز1 ) برقراری تعادل گونههای فعال اکسیژن در چرخه اسکوربات-گلوتاتیون(، پروتئین FES1 )یک پروتئین حاوی دومین انگشت روی چسبنده به DNA)، پروتئین RHF2A )یوبی کوئیتین لیگاز E3 دخیل در پیشبرد گامتوژنز(، RNA هلیکاز وابسته به ATP )تعمیر و متابولیسم RNA)، پروتئینهای انتقالی MFS )تسهیلکننده حرکت املاح کوچک از عرض غشای سلولی در پاسخ به گرادیانت شیمواسمزی( و در نهایت پروتئین AT-hook )یک موتیف متصل شونده به (DNA نیز بودند.
جستجوی همسانی,EST,بیوانفورماتیک,ژنهای هدف,miRNA
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117954.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117954_41604d4dcb5b96f364a70df8e6f6185c.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
جداسازی، تعیین خصوصیت و تحلیل بیان ژن 4’OMT2 گیاه دارویی شقایق
165
176
FA
سید محسن
سهرابی
دانشجوی دکتری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرمآباد
ms.seyyed@gmail.com
احمد
اسماعیلی
نویسنده مسئول مکاتبات، دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرمآباد پست الکترونیک: ismaili.a@lu.ac.ir
ismaili.a@lu.ac.ir
فرهاد
نظریان فیروزآبادی
استاد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرمآباد
کامران
سمیعی
دانشجوی دکتری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرمآباد
kamransamiei@yahoo.com
10.22092/ijrfpbgr.2018.117956
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.165.52.26.1580.32
<br /> گیاه شقایق (<em>Papaver somniferum</em> L.) یکی از مهمترین گیاهان دارویی جهان بوده و چندین آلکالوئید بنزیل ایزوکوئینولینی دارویی مهم را تولید میکند. در این پژوهش ژن <em>4’OMT2</em> (3′-hydroxy-<em>N</em>-methylcoclaurine 4′-<em>O</em>-methyltransferase) از این گیاه جداسازی، تعیین توالی و تعیین خصوصیت شد. پس از تکثیر توالی کدکننده و ژنومیک ژن <em>4’OMT2</em>با استفاده از PCR<em>، </em>این قطعات در پلاسمید pTZ57R/T همسانهسازی و تعیین توالی شدند. نتایج توالییابی قطعاتی با طول 1074 و 1189 جفت بازی را بهترتیب برای توالی کدکننده و ژنومیک نشان داد. برای اولین بار در این گیاه، نتایج وجود یک اینترون با طول 115 جفت باز را در توالی ژنومیک ژن <em>4’OMT2</em>نشان داد. ژن جداسازی شده از ژنوتیپ ایرانی با همسانی بسیار بالایی به ژن <em>4’OMT2</em>جنس شقایق شباهت داشت و با همسانی بیشتر از 67 درصد به گیاهان راسته آلاله سانان شبیه بود. بررسیهای بیوانفورماتیکی بیشتر نشان داد که ژن <em>4’OMT2</em>آنزیمی پایدار را تولید میکند که بدون سیگنال پپتید بوده و در سیتوپلاسم تجمع پیدا میکند. برای بررسی آنالیز بیان ژن، پنج کتابخانه از دادههای SRA (نوع mRNA) گیاه شقایق مربوط به ترانسکریپتوم جوانه گل، برگ، میوه در حال نمو، ساقه و ریشه از پایگاه SRA دریافت و بیان ژن جداسازی شده <em>4’OMT2</em>در آنها با استفاده از نرمافزار IDEG6 و آزمونهای آماری بررسی شد. نتایج نشان داد که این ژن دارای بیان متفاوتی در بافتهای مختلف گیاه شقایق بوده و بیشترین میزان بیان را در بافت ساقه دارد. شناسایی توالی کدکننده ژنهای بیوسنتزی و بررسی خصوصیات آنها اولین قدم در دستورزی ژنتیکی و بهرهگیری در مهندسی متابولیک است. در این پژوهش برای اولین بار توالی کدکننده کامل ژن <em>4’OMT2</em>از گیاه شقایق جداسازی شد و وجود یک اینترون در ساختار آن مشخص و اثبات شد.
بیان ژن,O- متیل ترانسفراز,توالی ژنومیک,شقایق,SRA
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117956.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117956_c7b76428124b6e8d0f6988b50a4e6f31.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
1397
10
01
مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیتهای بنه (Pistacia atlantica Desf.) در جنگلهای زاگرس بر اساس نشانگرهای مولکولی ISSR، IRAP و SCoT
177
195
FA
هانیه
شاه قبادی
دانشآموخته کارشناسی ارشد، جنگلشناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کردستان
hanishahghobadi@yahoo.com
نقی
شعبانیان
نویسنده و مسئول مکاتبات، دانشیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کردستان
پست الکترونیک: n.shabanian@uok.ac.com
n.shabanian@uok.ac.com
علی
خدیوی
دانشیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اراک
محمدشفیع
رحمانی
0000-0002-4116-3637
دانشجوی دکتری، بیوتکنولوژی گیاهی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، گروه بیوتکنولوژی کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
rahmanihama@gmail.com
10.22092/ijrfpbgr.2018.117957
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.177.52.26.1605.84<br /> <br /> این مطالعه با هدف ارزیابی تنوع ژنتیکی درون و بینجمعیتی 15 جمعیت بنه (<em>Pistaciaatlantica</em>) شامل 181 ژنوتیپ در جنگلهای زاگرس با استفاده از 15، 12 و 13 آغازگر بهترتیب از نشانگرهای مولکولی توالیهای تکراری ساده میانی (ISSR)، چندشکلی تکثیرشده بین رتروترانسپوزونها (IRAP) و چندشکلی نواحی هدف کدون شروع (SCoT) انجام شد. در نشانگر ISSR، در مجموع 186 نوار تکثیر شد که از این تعداد 162 نوار (87 درصد) چندشکل بودند. این برآوردها در نشانگرهای IRAP و SCoT بهترتیب 143 و 130 (9/90 درصد) و 136 و 120 (88 درصد) بودند. بر اساس نتایج بهدست آمده، هر سه نشانگر تنوع ژنتیکی بالایی را در سطح جمعیت نشان دادند (ISSR: 22/0 =<em>h</em>، درصد لوکوسهای چندشکل= 92/61 درصد؛ IRAP: 25/0 =<em>h</em>، درصد لوکوسهای چندشکل= 19/74 درصد؛ SCoT: 20/0 =<em>h</em>، درصد لوکوسهای چندشکل= 09/64 درصد). مقدار عددی ضریب تمایز ژنتیکی بینجمعیتی (Φ<sub>St</sub>) از نشانگرهای مورد استفاده یعنی ISSR، IRAP و SCoT بهترتیب برابر با 28/0، 23/0 و 22/0 محاسبه شد که نمایانگر بیشتر بودن سهم تنوع ژنتیکی درونجمعیتها از تنوع ژنتیکی بین جمعیتهاست؛ و تجزیه واریانس مولکولی نیز آن را تأیید کرد. ضعیفبودن تمایز ژنتیکی بین جمعیتها در مقابل پایههای داخل جمعیتها میتواند ناشی از جریان ژنی گسترده مبتنی بر گردهافشانی بهکمک باد بین ژنوتیپهای بنه در گستره جغرافیایی این مطالعه باشد. تجزیه خوشهای UPGMA مبتنی بر سه نشانگر مولکولی مورد استفاده، 15 جمعیت <em>P. atlantica</em>انتخابشده برای این مطالعه را در خوشههای مجزا تفکیک کرد. آزمون مانتل همبستگی بین فاصله ژنتیکی جمعیتها و فاصله جغرافیایی آنها را معنیدار نشان نداد.<br /> <strong><em> </em></strong>
بنه,جریان ژنی,ژنتیک جمعیت,IRAP,SCoT
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117957.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117957_d68dbcb72dc9e66ff76fe47035996f48.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
بررسی تنوع ژنتیکی جمعیتهای مختلف سماق (Rhus coriaria L.) ایرانی با استفاده از نشانگر ISSR
196
206
FA
رسول
محمدی آلاگوز
دانشآموخته کارشناسی ارشد، بیوتکنولوژی کشاورزی، گروه اصلاح و بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
rasulagri88.rm@gmail.com
رضا
درویش زاده
نویسنده مسئول مکاتبات، استاد، گروه اصلاح و بیوتکنولوژی گیاهی دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
پست الکترونیک: r.darvishzadeh@urmia.ac.ir
r.darvishzadeh@urmia.ac.ir
احمد
علیجانپور
دانشیار، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه
ahmad.alijanpour@yahoo.com
حمید
حاتمی ملکی
استادیار، گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
hatamimaleki@yahoo.com
رویا
حیدری
دانشآموخته کارشناسی ارشد، بیوتکنولوژی کشاورزی، پژوهشکده زیستفناوری، دانشگاه ارومیه
royaheidari24@yahoo.com
10.22092/ijrfpbgr.2018.117959
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.196.52.26.1576.82
<br /> سماق (<em>Rhus coriaria</em> L.) ازجمله درختچههای جنگلی است که در مناطق مدیترانه و آسیای شرقی بهویژه ایران پراکنش دارد و دارای کاربردهای مختلف دارویی و صنعتی میباشد. در این پژوهش، از نشانگرهای بین ریزماهواره بهمنظور مطالعه تنوع ژنتیکی ژنوتیپهای سماق جمعآوری شده از پنج رویشگاه طبیعی واقع در شمالغرب کشور (استانهای آذربایجانغربی و شرقی) استفاده شد. بدینمنظور از هر جمعیت 15 نمونه بهصورت تصادفی انتخاب و بعدDNA ژنومی آنها با استفاده از 18 آغازگر ISSR انگشتنگاری شد. نتایج نشان داد که تنوع ژنتیکی مطلوبی در میان ژنوتیپهای مورد مطالعه سماق وجود دارد، بهطوریکه سهم تنوع ژنتیکی بین جمعیتی (8/79%) بیشتر از سهم تنوع ژنتیکی داخل جمعیتی (2/20) بود. کمترین فاصله ژنتیکی (18/14) بین جمعیتهای آغبراز- هوراند (آ.ش.) و نیر- ارسباران و بیشترین فاصله ژنتیکی (08/31) بین جمعیتهای کچله- ارومیه و نیر- ارسبارن مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل از گروهبندی ژنوتیپهای مورد مطالعه، دو جمعیت آغبراز- هوراند و نیر- ارسباران در یک گروه و جمعیتهای رویشگاههای دیگر در گروههای مجزایی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که گروهبندی افراد با استفاده از نشانگر ISSR، با توزیع جغرافیایی آنها مطابقت دارد. نشانگرهای ISSR میتوانند بهصورت مؤثری نه تنها در ارزیابی تنوع ژنتیکی ژرمپلاسم سماق بلکه در شناسایی ارتباط ژنتیکی میان نمونهها یا افراد شناخته شده و یا ناشناخته سماق بهکار روند.
تنوع ژنتیکی,تجزیه واریانس مولکولی,سماق,نشانگر مولکولی ISSR
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117959.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117959_7a1b7fee4022449ac9015b9410eceeac.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
کارایی نشانگر مولکولی SCoT در بررسی تمایز دو گونه Lolium perenne و Lolium multiflorum
207
220
FA
محسن
فرشادفر
مسئول مکاتبات، دانشیار، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، پست الکترونیکی: farshadfarmohsen@yahoo.com
farshadfarmohsen@yahoo.com
هومن
شیروانی
0000-0001-8028-4311
مدرس گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور
hooman.sh1366@yahoo.com
مصطفی
امجدیان
مربی، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور
mostafaamjadian58@gmail.com
آنیتا
یاقوتی پور
دکترای اصلاح نباتات، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی، کرمانشاه
anita.aghoti@yahoo.com
10.22092/ijrfpbgr.2018.117960
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.207.52.26.1603.109
<br /> چچم یکی از گیاهان مهم علوفهای در مناطق سردسیری جهان میباشد و در شرایط مختلف آب و هوایی رشد میکند. تنوع ژنتیکی دو گونه بین نه ژنوتیپ از <em>Lolium perenne</em> و نه ژنوتیپ از <em>Lolium multiflorum</em> با استفاده از 15 نشانگر مولکولی SCoT بررسی شد. آغازگرهای ScoT در مجموع 86 باند تولید کردند که از این تعداد 12 باند یکشکل مشاهده شد و سایر باندها چندشکل بودند. آغازگرهای SC35، SC36 و SC26 بهترتیب با 9 و 8 باند بیشترین تعداد باند و آغازگرهای SC10 و SC44 با 2 و 3 باند کمترین تعداد باند را نشان دادند. بیشترین میزان محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC) مربوط به آغازگرهای SC5، SC40، SC35، SC63، SC13، SC44، SC26، SC21 و SC10 بود. بهطوریکه بیشترین میزان شاخص قدرت تفکیک (RP)، شاخص نشانگری (MI) و نسبت چندگانه مؤثر (EMR) را آغازگرهای SC35 و SC26 داشتند. تشابه ژنتیکی ژنوتیپهای مورد بررسی با استفاده از ضریب تشابه جاکارد از 35/0 تا 91/0 متغیر بود و میانگین تشابه بین ژنوتیپها برابر 64/0 بود. بر اساس تجزیه خوشهای ژنوتیپها در 2 گروه قرار گرفتند، بهطوریکه گونهها بهصورت صد در صد از یکدیگر تفکیک شدند. این نتایج با نتایج حاصل از تجزیه به مختصات اصلی (PCoA) تأیید شد. تجزیه واریانس مولکولی (AMOVA) بر اساس گونههای یکساله و چند ساله نشان داد که تنوع در درون گونهها برابر 51% و در بین گونهها برابر 49% بود. بر اساس شاخصهای هتروژنتیکی مورد انتظار (He) و شاخص شانون (I) بیشترین تنوع درون گونهای و تنوع ژنی مربوط به گونه<br /> <em>L. Multiflorum</em> بود.
تنوع ژنتیکی,چچم,نشانگر مولکولی
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117960.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117960_4b0c88d6fbb8b2011ec8dec96abe1b86.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
بررسی خصوصیات مورفولوژیکی و روابط ژنتیکی بین دو جمعیت از گونه Ferula pseudalliacea در استان یزد
221
232
FA
سمیرا
حسین جعفری
نویسنده مسئول، دانشجوی دکتری، علوم مرتع، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان
پست الکترونیک: Samirahosseinjafari@yahoo.com
samirahosseinjafari@yahoo.com
عادل
سپهری
استاد، گروه مدیریت مرتع، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان
adelsepehry@gau.ac.ir
حسن
سلطانلو
دانشیار، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان
soltanlooh@gau.ac.ir
علی اکبر
کریمیان
دانشیار، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی، دانشگاه یزد، یزد
akarimian@yazd.ac.ir
10.22092/ijrfpbgr.2018.117961
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.221.52.26.1576.32
گونه<em>Ferula </em><em>pseudalliacea</em> (آنغوزه تلخ) گیاهی مرتعی است که شیرابه آن دارای خواص دارویی فراوان میباشد. این پژوهش اولین مطالعه در ایران بهمنظور بررسی روابط ژنتیکی این گونه در رویشگاههایش در استان یزد با استفاده از برخی صفات مورفولوژیک و نشانگرهای مولکولی ISSR انجام شد. از میان 9 صفت تنها صفات تاجپوشش، قطر یقه و وزن هزاردانه دارای اختلاف معنیداری بین دو رویشگاه بود. تجزیه خوشهای صفات مورفولوژیک براساس روش Ward گیاهان را در 3 گروه اصلی قرار داد. از میان 22 آغازگر مورد مطالعه، 8 آغازگر DNA الگو را بهخوبی تکثیر و در مجموع 224 نوار قابل امتیازدهی ایجاد کردند. براساس تعداد باند، PIC و شاخص نشانگر، پرایمرهای ISSR-16 و ISSR-55 عملکرد بهتری داشتند. تجزیه خوشهای با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و الگوریتم UPGMA، دو جمعیت مورد مطالعه را در 10 خوشه گروهبندی کرد. در تجزیه به مختصات اصلی 94/57% از واریانس کل توسط سه مؤلفه بیان شد و جمعیتها را بهطور کامل از یکدیگر جدا کرد. نتایج این آنالیز با تجزیه خوشهای همخوانی داشت. این گروهبندیها با محدوده پراکندگی جغرافیایی نمونهها تاحدی انطباق داشت. نتایج تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که تنوع ژنتیکی درون جمعیتها (92%) بیشتر از تنوع بین جمعیتها (8%) بود. تطابق دندروگرامهای مورفولوژیکی و مولکولی نشان داد که تشابه چندانی بین این دو گروهبندی وجود ندارد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که استفاده از نشانگر ISSR برای ارزیابی تنوع ژنتیکی بین جمعیتهای این گونه مناسب بود.
تنوع ژنتیکی,Ferula pseudalliacea,صفات مورفولوژیک,نشانگر ISSR,استان یزد
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117961.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117961_b13a077c4fe01b3e422dd0ee57764768.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
مطالعه کشت بافت و اندامزایی بارانک ایرانی (Sorbus persica Hedl.)
233
243
FA
مسعود
اسماعیلی شریف
0000-0001-7137-0234
نویسنده مسئول، استادیار، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان
پست الکترونیک: m.esmaeilisharif@areeo.ac.ir
m.esmaeilisharif@areeo.ac.ir
سید محمد
حسینی نصر
0000-0002-1812-9094
دانشیار، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
mhn1946@gmail.com
عباس
قمری زارع
دانشیار، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
ghamari-zare@rirr-ac.ir
مجید
طالبی بداف
دانشیار، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
10.22092/ijrfpbgr.2018.117962
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.233.52.26.1605.32
<br /> بارانک ایرانی (Sorbus persica Hedl.) در فهرست گیاهان در آستانه انقراض بوده و از نظر حفاظت خاک، تلطیف آب و هوا، خواص دارویی، اهمیت رویشگاهی، مأمن حیات وحش و مقاومت بالا در برابر سرما از ارزش زیادی برخوردار است. این پژوهش با هدف دستیابی به روش مناسب ریزازدیادی گونه بارانک ایرانی اجرا شد. قطعههای گرهای از نهالهای بذری بارانک ایرانی تهیه شده و در ظروف شیشهای حاوی محیط کشت WPM با 27 ترکیب هورمونی BAP، TDZ و IBA کاشته شدند. سپس شاخسارههای حاصل، برای القاء ریشهزایی در محیط کشت حاوی سطوح مختلف IBA یا NAA واکشت و در نهایت به محیط خارج از شیشه منتقل شدند. درصد باززایی کلیه تیمارها 100-98 درصد بود. بیشترین تعداد شاخساره (13 عدد) در تیمار (μM4/4) BAP + (μM1/0) IBA + (μM23/0) TDZ، بیشترین طول شاخساره (cm 5/2) در اثر متقابل هورمونهای (μM4/4) BAP + (μM0/0) IBA + (μM0/0) TDZ و بیشترین تعداد گره (8 عدد) در تیمار هورمونی (μM2/2 و μM4/4)BAP +(μM0/0 و μM1/0) IBA+(μM23/0) TDZ حاصل شد. اختلاف معنیداری بین غلظت IBA در تیمارهای مختلف از نظر درصد ریشهزایی ملاحظه شد و حداکثر ریشهزایی (7/14%) در تیمار 5 میکرومولار حاصل شد. نهالهای ریشهدار شده در شرایط درون شیشهای، با موفقیت در شرایط گلخانه مستقر شدند. در غیاب هورمون BAP تعداد شاخسارههای تولید شده بهطور معنیداری کاهش یافت. پانزده درصد از گیاهانی که بهمحیط ریشهزایی منتقل شدند، یک تا سه ریشه در هر ریزنمونه تولید کردند.
اکسین,اندامزایی,بارانک ایرانی,سیتوکینین,کشت بافت
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117962.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117962_4cc7d1e9214fa2196cd1143db7d69817.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
ارزیابی الگوی بیان ژنهای NAC2، MYB و CBF14 ژنوتیپهای حساس و مقاوم به شوری در آژیلوپس(Aegilops)
244
253
FA
علی
محمودی
0000-0002-1864-4766
دانش آموخته کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی، گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت
alimahmoudi68@yahoo.com
علی
اعلمی
نویسنده مسئول مکاتبات، دانشیار، گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت
پست الکترونیک:ali_aalami@guilan.ac.ir
ali_aalami@yahoo.com
حسن
حسنی کومله
استادیار، گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت
kumleh@yahoo.com,kumleh@guilan.ac.ir
مسعود
اصفهانی
استاد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت
رضا
شیرزادیان
استادیار، گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت
r.shirzadian@guilan.ac.ir
10.22092/ijrfpbgr.2018.117963
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.244.52.26.1575.41
<br /> تنش شوری یکی از اصلیترین عوامل محیطی است که تولید و توزیع جغرافیایی گیاهان را در سراسر جهان محدود میکند. آژیلوپس یک جنس وحشی از خانواده گندمیان است که دارای ژنهای مفید همانند تحمل به تنشهای محیطی میباشد. در این آزمایش ژنوتیپ 575 از گونه <em>Aegilops cylindrica</em> بهعنوان مقاوم و ژنوتیپ 675 از گونه <em>Aegilops crassa</em> بهعنوان حساس که بر پایه آزمایشهای پیشین در تنش شوری شناسایی شده بودند، استفاده شد. پس از جوانهزنی بذرها، گیاهچهها در شرایط کنترل شده نوری و دمایی بهمحیط ماسه منتقل و آبیاری در دو شرایط نرمال و تنش شوری 200 میلی مولار با محلول هوگلند انجام گردید. نمونهبرداری از بافت برگ در زمانهای صفر، شش، 24، 48 و 72 ساعت پس از تیمار شوری انجام شد. پس از استخراج RNA و ساخت cDNA صحت آن با 18S rRNA تأیید و بیان ژنهای سه عوامل رونویسی <em>CBF14</em>، <em>NAC2</em> و <em>MYB</em> از طریق Real Time-PCR بررسی شد. نتایج نشان داد که فاکتورهای رونویسی <em>NAC2</em><em> </em>و <em>CBF14</em> 48 ساعت پس از اعمال تنش شوری بالاترین میزان بیان را داشتند، ولی ژن <em>MYB</em> بیشترین بیان را 24 ساعت پس از اعمال تنش داشت. در مجموع بیان ژنهای <em>CBF14</em><em>، </em><em>NAC2</em><em> و </em><em>MYB</em>در ژنوتیپ متحمل 575 در مقایسه با ژنوتیپ 675 در تمامی ساعات بیان نسبی بیشتری داشت. این نتایج نشان میدهد که سه ژن فوق نقش کلیدی و مهمی در اعطای تحمل به تنش شوری در ژنوتیپ متحمل دارند، بنابراین با توجه بهقرابت ژنتیکی بالای آژیلوپس و گندم میتوانند پس از آزمایشهای تکمیلی بهعنوان ژنهای کاندیدا برای استفاده در برنامههای بهنژادی گندم بهکار روند.
آژیلوپس,تنش شوری,فاکتورهای رونویسی
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117963.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117963_be66269a3d340d5c5d853398c966c136.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
مطالعه اثر تنوع ژنتیکی در پاسخ مورفو- فیزیولوژیکی و آنتیاکسیدانی گونههای مختلف آژیلوپس به تنش خشکی
254
267
FA
صدیقه
فابریکی اورنگ
0000-0001-5995-3752
استادیار، هیات علمی دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
s.ourang910@gmail.com
بتول
شهیدی
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین
batool.shahidi27@gmail.com
10.22092/ijrfpbgr.2018.117964
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.254.52.26.1605.1610
<br /> این آزمایش بهمنظور بررسی اثر تنش خشکی بر محتوای رنگیزههای فتوسنتزی، وزن ریشه و اندامهوایی، محتوای پروتئین کل و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان آنزیمی و غیرآنزیمی در شش گونه مختلف از جنس <em>Aegilops</em> بههمراه دو رقم گندم نان مقاوم و حساس به تنش خشکی بهعنوان شاهد، در قالب فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای تنش خشکی در سه سطح عدم تنش (FC=100%)، تنش متوسط (FC=50%) و تنش شدید (FC=25%) اعمال شد. گونههای<br /> <em>Ae. caudata</em><em>، </em><em> Ae. triuncialis</em> و<em>Ae. cylindrica</em>از نظر صفات وزن تر و خشک ریشه در شرایط تنش نسبت به رقم شاهد مقاوم سیروان در رتبه بالاتری قرار گرفتند. بیشترین مقدار کلروفیل کل در شرایط تنش متوسط در <em>Ae. cylindrica</em> و <em>Ae. umbellulata</em> و در تنش شدید در گونه <em>Ae. caudata</em> مشاهده شد. در تمام گونههای مورد مطالعه بهجز گونه <em>Ae. umbellulata</em> در اثر تنش خشکی میزان کاروتنوئید روند کاهشی نشان داد و گونه <em>Ae. cylindrica</em> نسبت به سایر گونهها از بیشترین مقدار برخوردار بود. بالاترین مقدار آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در خشکی شدید در گونه <em>Ae. crassa</em> و رقم مقاوم <em> </em>Sirvanو کمترین مقدار آن در گونه <em>Ae. neglecta</em> مشاهده گردید. بیشترین آنزیم آسکوربات پراکسیداز در خشکی شدید در گونههای <em>Ae. triuncialis</em> و <em>Ae. caudata</em> و کمترین مقدار آن در گونه <em>Ae. neglecta</em> مشاهده شد. بالاترین مقدار آنزیم گایاکول پراکسیداز در گونههای <em>Ae. triuncialis</em>، <em>Ae. caudata</em> و رقم مقاوم Sirvan در تنش خشکی مشاهده شد و گونههای <em>Ae. triuncialis</em>، <em>Ae. caudata</em> و <em>Ae. crassa</em> بیشترین و گونه<br /> <em>Ae</em>.<em> umbellulata</em> و رقم حساس Darya کمترین مقدار آنزیم کاتالاز را در خشکی شدید داشتند. در جمعبندی کلی، نظر به اینکه سه گونه <em>Ae. caudat</em>a، <em>Ae. Triuncialis</em> و <em>Ae. Cylindrica</em> از نظر اغلب صفات مرتبط با تحمل خشکی ازجمله حجم ریشه، کارتنوئید و آنزیمهای CAT، GPX و APX بالاترین مقدار را داشتند و هر سه گونه در ژنوم CC مشترک بودند، ازاینرو بهنظر میرسد ژنوم CC بتواند ظرفیت بالایی در برنامههای اصلاحی آینده گندم برای افزایش مقاومت به خشکی داشته باشد. <br />
آژیلوپس,آنتیاکسیدان,تنش خشکی,رنگیزههای فتوسنتزی
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117964.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117964_f25a0da0831ccadabff5bb6c3382c36c.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
بررسی تنوع ژنتیکی جمعیتهای گونه (Tanacetum polycephalum) آذربایجانغربی با استفاده از نشانگر مولکولی ISSR
268
278
FA
مهران
مجرد
نویسنده مسئول، دانشجوی دکتری، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، پردیس دانشگاهی دانشگاه ارومیه، ارومیه
پست الکترونیک: gmail.com@Mojarrad2017
mojarrad2017@gmail.com
سیاوش
حسینی سرقین
استادیار، گروه زیستشناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه
s.hosseini@urmia.ac.ir
علی
سنبلی
دانشیار، پژوهشکده گیاهان و مواد اولیه دارویی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
asonboli@yahoo.com
رضا
حیدری
استاد، گروه زیستشناسی، دانشگاه غیرانتفاعی صبا، ارومیه
10.22092/ijrfpbgr.2018.117965
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.268.52.26.1576.82
<br /> گونه <em>Tanacetum polycephalum</em> متعلق به قبیله بابونه از تیره کاسنی (Asteraceae-Anthemideae) و یکی از گونههای مرتعی با پراکنش وسیع در شمالغرب، شرق و مرکز ایران است که از تنوع مورفولوژیکی بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی تنوع ژنتیکی 20 جمعیت از گونه مذکور در آذربایجانغربی با استفاده از نشانگر مولکولی ISSR بود. از 14 نشانگر ISSR مورد استفاده 10 نشانگر چند شکلی بالاتری داشتند و بر اساس وجود یا عدم وجود باند امتیازدهی شدند. در مجموع 208 باند تکثیر شد که تعداد آنها از 15 (برای نشانگر 24IS) تا 28 (برای نشانگر 20IS) متغیر و میانگین باندهای تولید شده 8/20 بود. از نظر درصد باندهای چندشکل (%P) نشانگرهای IS8، IS1 ،IS10، IS13 و IS20 بیشترین درصد (100) و نشانگر IS24 کمترین درصد (80) را نشان داد و میانگین درصد چندشکلی برای کل نشانگرها 03/96 درصد بود. میانگین محتوای اطلاعات چند شکلی (PIC)، قدرت تفکیک (RP)، نسبت سهم مؤثر (EMR) و شاخص نشانگر (MI) بهترتیب برابر با 30/0، 06/6، 5/19 و 13/6 بهدست آمد. در مجموع نشانگرهای IS8، IS1 و IS10 مؤثرترین نشانگر در بررسی تنوع جمعیتهای گونه مورد مطالعه بودند.گروهبندی حاصل از تجزیه خوشهای نشان داد که جمعیتها در دو گروه و چهار زیرگروه قرار گرفتند و جمعیتهای جمعآوری شده از یک منطقه در گروهها و زیرگروههای مشابه قرار گرفتند؛ ازاینرو ارتباط نزدیکی بین مناطق جغرافیایی و تنوع زنتیکی وجود داشت. به این ترتیب شرایط جغرافیایی و اقلیمی میتواند یکی از عوامل تنوع بالای جمعیتها باشد.
آذربایجانغربی,تجزیه خوشهای,نشانگر ISSR,Tanacetum polycephalum
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117965.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117965_10652a3129b1962d4ded257818710c52.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
تغییرات تنوع اکوتیپی جمعیتهای گونه بلندمازو (Quercus castaneifolia) در طبقات ارتفاعی مختلف جنگل (مطالعه موردی: جنگلهای شرق استان گلستان)
279
291
FA
اعظم
احمدی مزرعچه
دانشآموخته کارشناسی ارشد جنگلشناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
azam.ahmadi1389@gmail.com
داوود
آزادفر
نویسنده و مسئول مکاتبات، دانشیار، بیوتکنولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان،
پست الکترونیکی: azadfar.d@gmail.com
azadfar.d@gmail.com
زهره
سعیدی
دانشآموخته دکترای علوم جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
saeedizohreh@gmail.com
10.22092/ijrfpbgr.2018.117966
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.279.52.26.1578.41
<br /> آگاهی و شناخت تنوع ژنتیکی گونهها برای سازگاری با تغییرات محیطی و بقای طولانی مدت آنها و همچنین مدیریت حفاظت منابع ژنتیکی جنگل بسیار مهم و حیاتی است و باید برای گونههای مهم صنعتی یا اکولوژیکی در اولویت مطالعه قرار گیرد. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات تنوع اکوتیپی جمعیتهای بلندمازو در طبقههای ارتفاعی (ارتفاع پایینی، میانی و بالایی) شرق استان گلستان، با استفاده از فعالیت کیفی نشانگر بیوشیمیایی پراکسیداز شاخههای دوساله در شش جمعیت مختلف بود. مطالعه کیفی نشانگر پراکسیداز با استفاده از الکتروفورز عمودی و بهروش الکتروفورز ژل پلی اکریل آمید (PAGE) انجام شد. نتایج نشان داد که جمعیتهای طبقههای ارتفاعی از نظر میزان تنوع در هر دو رویشگاه متفاوت بوده و جمعیت بالایی رویشگاه علیآباد کتول دارای بیشترین تنوع بودند. بنابراین برای افزایش تنوع باید ضمن تعیین پایههای شاخص اکوتیپی در محوطههای بذرگیری هر منطقه و کمک به تجدید حیات طبیعی آنها، نسبت به جریان ژنی از طریق بذر پایههای شاخص جمعیتهای همجوار با شرایط اکولوژیک مشابه همراه با کنترل تعداد پایههای شاخص انتخابی با توجه به نیاز افزایش تنوع در هر رویشگاه اقدام نمود.
استان گلستان,بلندمازو,تنوع اکوتیپی,طبقه ارتفاعی,نشانگر پراکسیداز
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117966.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117966_cf257ef97459e23e376d257412ba35a4.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
بررسی تنوع ژنتیکی اکوتیپهای زیرهسبز خراسان با استفاده از نشانگرهای پروتئینی
292
301
FA
محمد
ضابط
0000-0003-2605-996x
گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند
mzabet@birjand.ac.ir
آتنا
رحیمی
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد اصلاح نباتات، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند
علی
ایزانلو
استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند
زهره
علیزاده
استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند
10.22092/ijrfpbgr.2018.117967
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.292.52.26.1576.1610
<br /> زیره سبز یکی از قدﻳﻤﻲﺗﺮﻳﻦ و از ﻧﻈﺮ اﻗﺘﺼﺎدی مهمترین ﮔﻮﻧﻪ در ﺧﺎﻧﻮاده چتریان است که بالاترین سطح زیر کشت در استانهای خراسان را دارد. در این تحقیق تنوع ژنتیکی 20 اکوتیپ زیرهسبز با پراکندگی کامل از سه استان خراسان شمالی، رضوی و جنوبی توسط نشانگرهای پروتئینی بررسی گردید. بررسی تغییرات پروتئین با روش SDS-PAGE با طی مراحل استخراج پروتیئن از بذر، تعیین غلظت نمونهها و بعد انجام الکتروفورز انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که بین و درون جمعیتها تنوع وجود داشت. بر اساس نشانگر پروتئینی 24 درصد از تغییرات مربوط به بین جمعیتها و 76 درصد مربوط به درون جمعیتها بود. درصد چندشکلی بهدست آمده از نشانگر پروتئینی 27 درصد، میانگین محتوای چندشکلی 01/0، میانگین شاخص اطلاعاتی شانون 49/0 و میانگین شاخص اطلاعاتی نی 68/0 بهدست آمد. نتایج حاصل از تجزیه به مختصات اصلی نشان داد که سه مؤلفه اول 83 درصد از تغییرات را توجیه کردند. تجزیه خوشهای بر اساس ماتریس تشابه اکوتیپهای مورد مطالعه را در پنج خوشه گروهبندی نمود. گروهبندی اکوتیپها نشان داد که تنوع ژنتیکی از تنوع جغرافیایی تبعیّت نمیکند.
آللهای مؤثر,الکتروفورز,تجزیه خوشهای,چندشکلی
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117967.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117967_68de00bef8e2ebb1769ef244b6ad7772.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
تجزیه دیآلل برای عملکرد علوفه خشک بین برخی ارقام یونجه
302
310
FA
ایرج
برنوسی
نویسنده مسئول، دانشیار، گروه اصـلاح و بیوتکنولـوژی گیاهی، دانشـکده کشـاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه
پست الکترونیک: i.bernosi@urmia.ac.ir
i.bernosi@urmia.ac.ir
عبدالله
حسن زاده قورت تپه
استادیار، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعـی اسـتان آذربایجـانغربـی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ارومیه
10.22092/ijrfpbgr.2018.117977
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.302.52.26.1578.1607
<br /> هدف از این مطالعه، ایجاد هیبریدهای جمعیتی با تلاقیدادن پنج رقم یونجه از نواحی جغرافیایی مختلف (قره یونجه، همدانی و محلی اصفهان از ایران، الچی از ترکیه و اردوباد از آذربایجان) و بررسی میزان ترکیبپذیری بین آنها، با استفاده از تجزیه دیآلل بود. یک دیآلل یکطرفه در میان ارقام مورد نظر در سال 1391 اجرا شد. برای بهدست آوردن نسل F1 برای هر تلاقی دوتایی، 10 گیاه بهطور تصادفی از هر رقم انتخاب گردید. واکنشهای هتروتیک، با ارزیابی عملکرد گیاهان حاصل از کاشت بذرهای ارقام و 10 هیبرید حاصل از دیآلل یکطرفه آنها طی دو سال (1393 و 1394) با سه چین در هر سال تعیین شد. تغییرات عملکرد علوفه در میان تلاقیها عمدتاً به اثرات ترکیبپذیری عمومی (GCA) نسبت داده شد. بههرحال اثرات ترکیبپذیری خصوصی (SCA) نیز معنیدار بود. دامنه هتروزیس نسبت به میانگین والدین (MPH) از 1/7% در هیبرید الچی × همدانی تا 9/9-% در هیبرید قره یونجه × محلی اصفهان و هتروزیس والد برتر (HPH) از 4/3% در هیبرید الچی × همدانی تا 7/16-% در هیبرید قره یونجه × محلی اصفهان بود. رقم الچی میتواند بهعنوان عضوی از یک گروه هتروتیک بالقوه برای ارقام سازگار با منطقه (قره یونجه و همدانی) در نظر گرفته شود.
یونجه,هتروزیس,نیمه هیبرید,ترکیبپذیری عمومی,ترکیبپذیری خصوصی
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117977.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117977_7e9fbb117e4a5d4e9442a190dbc45686.pdf
مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
1735-0891
2383-1448
26
2
2018
12
22
ارزیابی صفات کمی و کیفی جمعیتهای متحمل و نیمهمتحمل به بیماری سفیدک سطحی در اسپرس (Onobrychis viciaefolia)
311
326
FA
محمدعلی
علیزاده
*- نویسنده مسئول، دانشیار، گروه تحقیقات بانک ژن منابع طبیعی ایران، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
پست الکترونیک: Alizadeh202003@gmail.com
alizadeh202003@gmail.com
علی اشرف
جعفری
http://orcid.org/000
استاد، بخش تحقیقات مرتع، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
aliashrafj@gmail.com
سید اسماعیل
سیدیان
کارشناسان ارشد، گروه تحقیقات بانک ژن منابع طبیعی ایران، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
saiedian@yahoo.com
محمود
امیرخانی
کارشناسان ارشد، گروه تحقیقات بانک ژن منابع طبیعی ایران، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
amikhni@rifr-ac.ir
محمدرضا
پهلوانی
کارشناسان ارشد، گروه تحقیقات بانک ژن منابع طبیعی ایران، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
pahlevani@rifr-ac.ir
لیلا
فلاح حسینی
کارشناسان ارشد، گروه تحقیقات بانک ژن منابع طبیعی ایران، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
falleh@gmail.com
معصومه
رمضانی یگانه
کارشناسان ارشد، گروه تحقیقات بانک ژن منابع طبیعی ایران، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
mnyeganeh12@gmail.com
10.22092/ijrfpbgr.2018.117980
DOR: 98.1000/1735-0891.1397.2.311.52.26.1575.41
<br /> بهمنظور شناسایی جمعیتهای متحمل به بیماری سفیدک سطحی در اسپرس زراعی (<em>Onobrychis viciaefolia</em>)، ده جمعیت با منشأ متفاوت در ایستگاه تحقیقاتی البرز، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار بهمدت دو سال (1393 و 94) کشت و ارزیابی شدند. جمعیتهای متحمل بهصورت طبیعی از لحاظ آلودگی به بیماری سفیدک سطحی و سایر پارامترها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که جمعیتهای 15353 و 3001 و اشنویه و پلیکراس با داشتن شاخص شدت بیماری صفر تا 25 درصد بهعنوان متحمل و بقیه جمعیتها با داشتن شاخص شدت بیماری 25 تا 50 درصد و بین 50 تا 100 درصد بهعنوان جمعیتهای نیمهحساس و حساس به سفیدک ارزیابی شدند. جمعیتهای متحمل از لحاظ ماده خشک قابل هضم و کربوهیدراتهای محلول در آب دارای میانگین بیشتری نسبت به جمعیت حساس بودند ولی درصد پروتئین خام آنها در حد متوسط بود. جمعیتهای متحمل به سفیدک (3001، 15353، اشنویه و پلی کراس) بیشترین عملکرد علوفه و عملکرد بذر نسبت به جمعیتهای حساس را داشتند. در تجزیه به مؤلفههای اصلی 11 صفت مورد بررسی در 4 مؤلفه با مجموع واریانس توجیه شده 83 درصد قرار گرفتند. نتایج نشان داد مؤلفههای 1 تا 3 شامل مؤلفه عملکرد، مؤلفه کیفیت علوفه و مؤلفه شاخص شدت بیماری محسوب شدند. در تجزیه خوشهای جمعیتهای 3001، 9263،15353، 4083، اشنویه و پلیکراس در خوشه 2 قرار گرفتند که این جمعیتها دارای شاخص شدت بیماری عمدتا متحمل تا نیمهمتحمل و از لحاظ عملکرد علوفه پرمحصول بودند.
اسپرس,سفیدک سطحی,شاخص شدت بیماری,عملکرد علوفه,کیفیت علوفه
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117980.html
https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir/article_117980_3f5b958e2ae028d09b436a99d8c6cfb7.pdf