در این مطالعه بهمنظور بررسی تنوع ژنتیکی 22 جمعیت اسپرس زراعی جمعآوری شده از مناطق جغرافیایی مختلف از نشانگرهای ریزماهواره جنس Medicago استفاده شد. محتوی اطلاعات چند شکل برای جایگاههای ریزماهوارهای مورد مطالعه در فاصله 20/0 تا 43/0 متغیر بود و میانگینی برابر 33/0 داشت. نشانگرهای mtgsp_005e04.taa.9 و Aac004 با داشتن بیشترین محتوی چندشکلی بهعنوان نشانگرهای مفید جهت مطالعات ژنتیکی شناخته شدند. بر اساس تجزیه خوشهای، جمعیتهای اسپرس زراعی در دو گروه اصلی (ایرانی و خارجی) و هر کدام در دو زیر گروه طبقهبندی شدند. جمعیتهای اسپرس زراعی خارجی براساس محل جمعآوری به دو زیر گروه اروپای غربی و اروپای مرکزی-شرقی تقسیمبندی شدند. نتایج تجزیه خوشهای با استفاده از تجزیه به مؤلفههای اصلی متعادل نیز مورد تایید قرار گرفت. بر اساس تجزیه واریانس مولکولی ، میزان 6/13 درصد از کل تنوع به تفاوت بین جمعیتهای اسپرس زراعی ایرانی و خارجی و 5/69 درصد به تفاوت درون جمعیتها اختصاص داشت. در تجزیه واریانس مولکولی، مقدار شاخص تثبیت برابر با 27/0 حاصل شد که نشاندهنده تفکیک و تمایز بالا بین جمعیتهای اسپرس زراعی و خارجی است. در مجموع، آغازگرهای SSR مورد استفاده در این آزمایش، چندشکلی بالایی را نشان دادند و تنوع ژنتیکی موجود در ژرمپلاسم اسپرس مورد مطالعه را با کارایی بالایی به تصویر کشیدند.
In order to evaluate genetic diversity of 22 cultivated sainfoin accessions collected from different regions of the world, SSR markers from Medicago genus were used. Polymorphism information content value ranged from 0.20 to 0.43 with an average of 0.33. The most informative markers were “mtgsp_005e04.taa.9-1” and “Actt004” with the highest polymorphism information content values. Cluster analysis based on SSR markers grouped the sainfoin populations into two main groups (Iranian and exotic cultivate sainfoin) with two sub-clusters for each group. The two sub-clusters of exotic group (B) mostly comprised accessions from Western Europe (BI) and Central and Eastern Europe (BII). The clustering results were also confirmed by principal coordinate analysis. According to the analysis of molecular variance, 13.6% of genetic variation related to among Iranian and exotic cultivated populations and 69.5% related to within-population diversity in the sainfoin populations. The analysis of molecular variance also indicated a fixation index of 0.27 suggesting a high differentiation among Iranian and exotic cultivated populations. Overall, the SSR markers used in this study were highly polymorphic and efficient in revealing the level of genetic diversity present in the studied germplasm.